ERVARINGEN EN NODEN VAN PARTNERS VAN VROUWEN DIE DOOR EEN KANKERBEHANDELING IN DE MENOPAUZE ZIJN GEKOMEN DURF DE VRAAG TE STELLEN: ‘HOE GAAT HET MET JOU?’ Steeds meer vrouwen overleven kanker dankzij betere behandelmethoden. Helaas kan deze behandeling ook leiden tot een vervroegde menopauze, wat een impact heeft op het leven van de patiënt, alsook dat van de partner. Er is weinig gekend over de specifieke ervaringen van deze partners. Daarom richtte dit onderzoek zich op het verkennen van hun noden en ervaringen, met als doel om betere zorg en ondersteuning te bieden aan deze vaak vergeten groep. Uit deze studie blijkt dat partners zich vaak eenzaam voelen. Deze gevoelens worden versterkt doordat hun noden en de impact van de situatie op hun, zowel door de zorgverlening als door hun sociale omgeving, vaak onderschat worden. Daarnaast gaven partners ook aan dat de seksualiteit en intimiteit binnen de relatie werd beïnvloed door de fysieke en emotionele verandering bij hun vrouw/vriendin ten gevolge van de kankerbehandeling en de menopauze. Communicatie bleek cruciaal te zijn: een open en ondersteunende communicatie helpt bij het omgaan met spanningen en draagt bij aan het omgaan met gevoelens en emoties. Deze studie toont aan dat het eenvoudig stellen van de vraag: ‘Hoe gaat het met jou?’ aan partners van patiënten al een groot verschil kan maken. Deze vraag kan ervoor zorgen dat partners zich meer gehoord en gezien voelen, zowel vanuit de zorgverlening als uit de sociale omgeving. Afhankelijk van hun antwoord kan gerichte zorg en/of ondersteuning geboden worden die aansluit bij hun specifieke noden. Voor dit onderzoek werden partners geïnterviewd. Er werd gebruik gemaakt van een lijst met vragen als leidraad, maar de vragen werden vooral aangepast op basis van de antwoorden van de partners. Nadien werden de interviews vergeleken om overeenkomsten, patronen en verschillen te ontdekken. Door simpelweg aan partners van patiënten te vragen ‘Hoe gaat met jou?’ kunnen we een grote stap zetten in het verbeteren van hun welzijn. Binnen de bredere samenleving moeten we deze partners erkennen en hen de steun bieden die ze nodig hebben. Het is tijd dat we de partners van patiënten meer aandacht durven geven. Door deze aandacht te besteden aan hun ervaringen en behoeften, kunnen we de algehele zorg verbeteren en ervoor zorgen dat niemand zich aan de zijlijn voelt staan.