De strijd tegen decubitus, beter bekend als doorligwonden, blijft ondanks de vooruitgang in de gezondheidszorg een wereldwijde uitdaging. Uit recent onderzoek blijkt dat 62% van deze wonden ontstaan tijdens ziekenhuisopnames, wat pijn, verminderde levenskwaliteit en langere hospitalisatie kan veroorzaken. Om deze problemen aan te pakken is vroegtijdige preventie essentieel. Hoewel er onzekerheid is over de bestaande risicobeoordelingsschalen zoals de Bradenschaal, biedt de nieuw ontwikkelde Belgian Pressure Ulcer Risk Assessment (BEPU) een vernieuwende aanpak. Deze schaal richt zich op de voorgeschiedenis en mobiliteit van de patiënt. Met dit onderzoek wordt er onderzocht in welke mate de BEPU-schaal correct risicopatiënten kan identificeren, in vergelijking met de Bradenschaal. De studie werd uitgevoerd in een universitair ziekenhuis in België. De deelnemers van de studie waren 18 jaar of ouder en verbleven op één van de acht betrokken afdelingen. Hierbij werd gebruik gemaakt van vragenlijsten die door de verpleegkundigen werden ingevuld. De analyse toonde aan dat de BEPU-schaal minder nauwkeurig is dan de Bradenschaal in het voorspellen van risicopatiënten. Dit betekent dat sommige patiënten die decubitus ontwikkelden niet werden geïdentificeerd als risicopatiënten volgens de BEPU-schaal. Desondanks blijkt de BEPU-schaal wel effectief in het identificeren van patiënten met geen risico op decubitus. Bij deze niet-risicopatiënten is de kans op het ontwikkelen van doorligwonden laag. Beide schalen dienen zorgvuldig worden geïnterpreteerd en gebruikt in combinatie met de klinische blik van verpleegkundigen. Deze schalen kunnen een indicatie geven van het risicoprofiel van de patiënt, maar zijn niet absoluut. Verder onderzoek is nodig om de resultaten te bevestigen en te verbeteren, mogelijk door de vragen in de BEPU-schaal te herformuleren voor meer duidelijkheid en objectiviteit.