Stemplooinoduli, ook wel stemplooiknobbels genoemd, zijn verdikkingen of knobbels op de stemplooien die stemproblemen kunnen veroorzaken, wat resulteert in een hees en/of schor stemgeluid. Dit probleem komt vaak voor bij jonge kinderen, voornamelijk bij jongens. Een van de meest voorkomende oorzaken van dit stemprobleem is het verkeerd gebruik of misbruik van de stem, zoals herhaaldelijk roepen, fluisteren, kuchen of keelschrapen. Dit kan leiden tot beschadiging van de stemplooien en de vorming van eeltachtige verdikkingen na langdurig stemmisbruik. Ondanks dat dit een veelvoorkomend stemprobleem is bij kinderen, is er nog weinig bekend over de behandeling ervan. De behandeling kan bestaan uit een indirecte aanpak, een directe aanpak of een combinatie van beide. De indirecte aanpak richt zich op het geven van uitleg over de stoornis en het verstrekken van advies over stemhygiëne. Dit advies is gericht op het behoud van een gezonde stem door negatieve invloeden op de stem, zoals verkeerd stemgebruik en stemmisbruik (bijvoorbeeld roepen, keelschrapen, fluisteren), te elimineren en positieve elementen te introduceren, zoals hydratatie, stemrust en het verminderen van de afstand tot de gesprekspartner. Bij de directe aanpak worden verschillende technieken en oefeningen gebruikt om het stemprobleem te verhelpen en de stemplooinoduli te verbeteren. Er is ook nog weinig bekend over de therapieduur en de aanpak van de behandeling. Over het algemeen wordt vaak gekozen voor een traditionele therapieduur, maar er is bewijs gevonden via onderzoek dat het verkorten van deze duur effectief kan zijn bij de behandeling van stemplooinoduli bij volwassenen. Ook bestaat de mogelijkheid om groepstherapie te geven in plaats van een individuele aanpak. Bovendien is er tegenwoordig veel aandacht voor telelogopedie, maar dit is nog onvoldoende onderzocht voor de behandeling van stemplooinoduli bij kinderen. Dit onderzoek heeft als doel de ervaringen van Nederlandstalige logopedisten te onderzoeken met betrekking tot de behandeling van stemplooinoduli bij kinderen, om meer inzicht te krijgen in het type behandeling, de benadering en de duur van de therapie. Er werd een enquête doorgestuurd, die bestond uit 7 categorieën, namelijk de demografische gegevens, de beroepsuitoefening, de opleiding, de ervaringen met het behandelen van stemplooinoduli, het type van behandeling, het verloop en de aanbreng van de behandeling en de algemene opinie van de logopedist. Hieruit is gebleken dat de respondenten voornamelijk een combinatie van indirecte en directe therapie gebruiken om stemplooinoduli bij kinderen te verhelpen. De meerderheid van de respondenten gaf aan een kind met stemplooinoduli wekelijks te behandelen, waarbij een therapiesessie ongeveer een halfuur duurt. Sommige respondenten stonden echter open voor het uitproberen van een verkorte therapieduur, gezien de positieve resultaten die al in de literatuur zijn waargenomen. Groepstherapie werd amper gekozen, omdat de groep van patiënten eerder klein is en het dus moeilijk is om een groep samen te stellen. Echter waren er enkele respondenten die hier wel voor open stonden. Een respondent stelde bijvoorbeeld voor om het indirecte gedeelte van de therapie in een groep te geven, maar de directe aanpak meer te individualiseren. Over het algemeen hadden de respondenten een positieve ervaring met het behandelen van stemplooinoduli bij kinderen en waren ze van mening dat ze voldoende waren opgeleid om succesvolle behandelingen uit te voeren. Ze kwamen echter enkele uitdagingen tegen, waaronder een gebrek aan motivatie bij de patiënten, onvoldoende betrokkenheid van de ouders, beperkte ervaring met het behandelen van stemplooinoduli bij kinderen, moeilijkheden bij het toepassen van behandelingen in het dagelijks leven, het voorspellen van de vooruitgang en het aanpakken van stemmisbruik. Daarnaast ondervonden sommige respondenten ook moeilijkheden bij het samenwerken met scholen.