In 2024 werd de wet van de rechten van de patiënt hervormd. Verschillende artikelen werden verduidelijkt of veranderd. Een aantal artikelen zijn geschrapt of zijn toegevoegd aan de wet. Deze patiëntenrechten liggen aan de basis van een goede relatie tussen de patiënt en de zorgverlener die hem behandelt. In het kader van die vernieuwing werd deze tweeledige masterproef gestart. In eerste instantie werd met meerdere zorgverleners, uit verschillende disciplines, een gesprek gevoerd. Op die manier werd de huidige kennis van de zorgverleners ingeschat en werden eventuele moeilijke punten naar boven gehaald. Daarnaast komen zorgverleners uit verschillende disciplines met sommige patiëntenrechten meer in contact dan met andere. Uit deze gesprekken werd een grote variatie aan casussen geëxtraheerd. Deze casussen zijn de bouwstenen van het tweede lid van deze masterproef: een casusboek. De ervaring van verscheidene zorgverleners wordt hierbij gebruikt om hen wegwijs te maken in het hanteren van de rechten van de patiënt. Het casusboek bestaat uit een continue opeenvolging van praktijk en theorie. Eerst wordt een casus uit de praktijk gegeven. Deze wordt dan toegelicht aan de hand van de theorie die de patiëntenrechten onderbouwt. Op deze manier kan de realiteit van de praktijk gelinkt worden aan de theorie van de wet. Het doel van dit casusboek is om zorgverleners (pro)actiever te laten omgaan met de rechten van hun patiënten. Dit zal zorgen voor een sterkere vertrouwensband tussen de patiënt en de zorgverlener en voor kwalitatievere zorg. Daarnaast zullen zij onafhankelijker kunnen werken met de rechten van de patiënt en hoeven ze minder te steunen op bijvoorbeeld de ombudsdienst. Elke patiënt die bij een zorgverlener langskomt, wil geholpen worden op een correcte en rechtvaardige manier. Dit betekent dat zijn rechten gerespecteerd moeten worden. Op die manier kunnen de rechten van de patiënt bijdragen tot de duurzame vertrouwensband met de zorgverlener. Om deze rechten te kunnen respecteren, dienen zorgverleners in de eerste plaats over voldoende kennis te beschikken. Deze kennis wordt vaak gedoceerd in de opleiding van de zorgverleners, maar sommigen onderhouden deze onvoldoende grondig nadat ze in het werkveld gestapt zijn. De oudere generatie van zorgverleners heeft deze patiëntenrechten niet bestudeerd in hun opleiding, aangezien de eerste versie van de wet dateert van 2002. In deze context zal het casusboek een hulp zijn voor zorgverleners. Zo kan men de kennis over de rechten van de patiënt beter onderhouden of hun inzicht erin verbreden. Dit resulteert in een betere zorgverlening.