Genderidentiteit refereert naar iemands persoonlijk gevoel zich man, vrouw, (afwisselend) beiden of geen van beiden te voelen. Het is iemands innerlijke en individuele ervaring van gender, wat wel of niet kan overeenstemmen met het toegewezen geslacht bij de geboorte. Indien het geslacht dat werd toegewezen bij de geboorte en de genderidentiteit van een persoon overeenkomen, identificeren mensen zich als cis gender (cis). Indien deze niet overeenkomen als gender divers. Een persoon die bij de geboorte het mannelijk geslacht kreeg toegewezen, maar een vrouwelijke genderidentiteit ervaart, is een trans meisje (later trans vrouw). Omgekeerd is een persoon die bij de geboorte het vrouwelijk geslacht kreeg toegewezen, maar een mannelijke genderidentiteit ervaart, een trans jongen (later trans man). De puberteit is een levensfase waarin het lichaam veel verandert onder invloed van geslachtshormonen. Een typisch kenmerk is het verlagen van de stem bij jongens. Ook de stem van meisjes verlaagt, maar veel minder opvallend ten opzichte van jongens. Trans kinderen ervaren een incongruentie tussen geslacht en genderidentiteit wat kan zorgen voor een bepaalde vorm van lijden: genderdysforie. Dit lijden kan aan het begin van de puberteit sterk toenemen wanneer typische kenmerken van het ongewenste gender zich ontwikkelen. In België kan een kind vanaf de puberteit starten met het nemen van puberteitsremmers om de geslachtskenmerken van het ongewenste gender niet of minder te laten ontwikkelen. Dit wetenschappelijk onderzoek gaat de impact na van puberteitsremmers op de stem bij trans kinderen (meer specifiek enkel bij trans jongens). Uit dit onderzoek is gebleken dat puberteitsremmers een effect hebben op de stem. Ze zorgen voor een lagere spreektoonhoogte bij trans jongens ten opzichte van cis meisjes al gaat dit slechts over een klein verschil. Het verschil met cis jongens blijkt veel groter bij minderjarigen. De intensiteit en de kwaliteit van de stem liggen bij trans jongens behandeld met puberteitsremmers lager ten opzichte van cis jongens en cis meisjes met dezelfde leeftijd. Ook andere oorzaken kunnen hierbij een rol spelen. Vanaf 16 jaar kunnen trans kinderen behandeld worden met hormonen die met hun gewenste gender overeenkomen. Trans meisjes kunnen vrouwelijke hormonen krijgen en trans jongens mannelijke hormonen. Om op lange termijn de impact te bepalen van puberteitsremmers op de stem, heeft dit onderzoek ook de impact bekeken van de combinatie bij behandeling met puberteitsremmers en hormonen. Hieruit is gebleken dat vooral de hormonen bij trans jongens ervoor zorgen dat de spreektoonhoogte aanleunt tegen die van cis mannen. Puberteitsremmers lijken wel een bijdrage te leveren om tot deze (lage) spreektoonhoogte te komen. Door de kleine steekproefgrootte, is het moeilijk om de resultaten binnen dit onderzoek te generaliseren naar de gehele trans gender populatie.