Elke dag krijgen in ons land ongeveer 205 mensen de diagnose van kanker. Pancreaskanker is hier bij vrouwen en mannen respectievelijk de 6e en 9e meest voorkomende vorm van kanker. Ondanks vooruitgang in diagnostiek en therapeutische mogelijkheden, blijft de prognose voor patiënten vaak somber. Dit komt doordat de symptomen van pancreaskanker vaak lang op zich laten wachten. Hierdoor hebben patiënten op het moment van hun diagnose vaak al een lokaal gevorderde ziekte of zelfs uitzaaiingen in andere organen. De enige curatieve behandeloptie voor pancreastumoren is echter het chirurgisch verwijderen van de tumor gecombineerd met postoperatieve chemotherapie. Er dient voor deze ingreep een goede selectie gemaakt te worden van patiënten die hiervoor in aanmerking komen. De TNM-classificatie verdeelt patiënten over verschillende stadia volgens een systeem met verschillende criteria. Op basis van deze stadia kan vervolgens de prognose bepaald worden. Patiënten worden voor de ingreep eerst klinisch beoordeeld en ingedeeld in de TNM-classificatie, om dan na de ingreep opnieuw ingedeeld te worden op basis van microscopisch onderzoek van de tumor en omliggende lymfeklieren. Bij dit onderzoek worden de verschillende snijranden gecontroleerd om zo te zien of er zich daar tumorcellen bevinden, dit noemt men de R-status. Indien dit het geval is, dan zou dit nadelige gevolgen kunnen hebben voor de prognose van de patiënt. Over de jaren heen zijn er al verschillende edities geweest van de TNM-classificatie. Deze versies worden ongeveer om de 8 jaar bijgewerkt op basis van wetenschappelijk onderzoek om op die manier de prognose van patiënten beter in te schatten in de volgende editie. Dit onderzoek heeft als doel de 7e en 8e editie van de TNM-classificatie voor pancreaskanker te vergelijken, om zo te bepalen of de meest recente editie, de 8e, de prognose beter inschat dan de vorige. Hierbij wordt ook gekeken naar welke invloed de R-status kan hebben op de overleving van patiënten en ook op eventueel herval van de ziekte op lange termijn. Het begrijpen en verbeteren van de factoren die bijdragen aan chirurgisch succes, zoals resectiemarges, is cruciaal voor het verbeteren van de overleving en levenskwaliteit van patiënten. Door het optimaliseren van de chirurgische technieken en het streven naar resecties zonder tumorcellen in de snijranden, kunnen chirurgen de kans op succesvolle operaties verhogen, wat leidt tot langere overleving en betere levenskwaliteit voor patiënten. De overgang van de 7e naar de 8e editie van de TNM-classificatie heeft geleid tot verfijningen in de stadiëring van pancreaskanker. Door de impact van deze wijzigingen op resectiemarges te onderzoeken, kunnen clinici beter geïnformeerde beslissingen nemen over de meest geschikte behandelingsopties, inclusief de noodzaak van aanvullende therapieën zoals chemotherapie. Effectievere behandelingen en verbeterde chirurgische resultaten kunnen ook de algehele ziektekosten verminderen. Patiënten met succesvolle resecties zonder tumorcellen in de snijranden hebben minder kans op recidieven, wat leidt tot minder behoefte aan herhaalde behandelingen en hospitalisaties. Dit kan niet alleen de financiële last voor patiënten verlichten, maar ook de druk op het gezondheidszorgsysteem verminderen. Door de prognostische waarde van de TNM-classificaties en resectiemarges te optimaliseren, kunnen middelen efficiënter worden ingezet. Het onderzoek draagt bij aan de kennis over pancreaskanker. Het begrijpen van de biologische en klinische implicaties van resectiemarges en stadiëring kan leiden tot nieuwe inzichten in tumorbiologie en metastasepatronen. Dit kan op zijn beurt de ontwikkeling van innovatieve therapeutische modaliteiten stimuleren. Door continu onderzoek te doen naar de prognostische factoren die invloed hebben op de uitkomsten van pancreaskanker, kan de medische gemeenschap vooruitgang boeken in de behandeling van deze ziekte.