Transgender en genderdiverse (TGD) personen zijn personen wiens gender niet congruent is met het gender dat werd toegewezen bij de geboorte. Cisgender personen zijn daarentegen personen waarvan de genderidentiteit overeenkomt met hun gender toegewezen bij de geboorte. NVC omvat een aanzienlijk deel van onze totale communicatie en gaat over alles wat gezegd wordt zonder woorden (bv. lichaamstaal, mimiek…). Tot op heden blijft de literatuur rond NVC bij TGD personen beknopt. Enkele studies beschreven reeds het gebruik van handgebaren bij TGD personen en daarbij ook de tevredenheid over hun communicatie. Bovendien worden TGD personen vaak misgenderd ten gevolge van hun genderexpressie via hun NVC die niet conform is aan de maatschappelijke normen en het binair denken. Het doel van deze studie was om na te gaan hoe vrouwelijk, mannelijk of neutraal bepaalde non-verbale gedragingen worden ingeschat bij TGD personen (vb. oogcontact, aanrakingen), alsook hoe ze hun eigen NVC inschatten. Bovendien werd er ook nagegaan of er al dan niet nood was om hier training voor te volgen en aan welke non-verbale gedragingen ze willen werken bij een logopedist. Hierbij werd de focus gelegd op welke individuele doelen de proefpersonen hadden. Individuele interviews werden afgenomen bij dertien TGD personen. De participanten werden bevraagd aan de hand van een semi-gestructureerd interview dat online plaatsvond. De interviewer kon hierbij telkens gebruik maken van een vooropgestelde interviewgids om de vragen op te baseren. Elk gesprek werd opgenomen en achteraf getranscribeerd. Een thematische analyse werd toegepast op basis van consensus. Naast de kwalitatieve analyse van de transcripties, werden er ook dertien visueel analoge schalen bevraagd. Hierin werden vooraf aangeduide non-verbale gedragingen (vb. glimlachen, wenkbrauwen optrekken) afgetoetst op hoe vrouwelijk, mannelijk of neutraal ze deze percipiëren. Ten slotte werd hen gevraagd hoe mannelijk, vrouwelijk of neutraal ze hun eigen NVC zouden inschatten. Deze data werd geanalyseerd via SPSS Statistics (version 28) (SPSS Inc., Chicago, Illinois). Uit de coderingen werden in consensus tussen beide studenten 5 thema’s vooropgesteld, zijnde: zelfperceptie op NVC, zelfperceptie op non-verbaal gedrag, perceptie van anderen, beïnvloedende factoren op NVC en logopedische training. Bij elk thema werden de codes opgedeeld in verschillende subthema’s om de data te kunnen analyseren. Er kan geconcludeerd worden dat de zelfperceptie van TGD personen op hun eigen NVC heel uiteenlopend is. De meeste participanten gaven aan dat ze hun eigen NVC niet steeds als congruent met hun genderidentiteit ervaren. Toch beschouwen ze die incongruentie niet altijd als storend. Ze passen hun eigen NVC vaak aan om negatieve reacties van anderen te vermijden. Hierbij veranderen ze hun gedrag om meer conform te zijn met de binaire standaarden van onze maatschappij. Verder kunnen verschillende factoren (vb. de context van het gesprek, de gesprekspartner) een invloed hebben op de communicatie. Bovendien zal de perceptie van anderen een rol spelen waardoor dit in rekening moet gebracht worden. Ten slotte is het belangrijk om in samenspraak met TGD personen tijdens training na te gaan wat hun individuele noden en doelen zijn omtrent hun NVC.