EMDA in de behandeling van buikvlieskanker Buikvlieskanker is een zeldzame maar verwoestende vorm van kanker die het slijmvlies dat de buikholte bedekt, aantast. Het wordt vaak veroorzaakt door uitzaaiingen van een kanker elders in de buikholte van de patiënt (dikke darm, endeldarm, eierstokken etc.). Hierdoor wordt buikvlieskanker vaak gezien als een eindstadium voor de patiënt. Doordat het buikvlies slecht bereikbaar en moeilijk doordringbaar is, kunnen de uitzaaiingen niet makkelijk worden behandeld met gebruikelijke therapieën zoals chirurgie of intraveneuze chemotherapie. Daarom is er in het verleden reeds veel onderzoek gegaan naar manieren om geneesmiddelen zoals chemotherapie lokaal toe te dienen, dit met wisselend succes. Electromotive drug administration (EMDA) is een vernieuwende medische technologie die deze tekortkomingen zou kunnen verhelpen door gebruik te maken van elektrostatische principes om geneesmiddelen nauwkeurig te richten op de plekken waar de kanker zich bevindt. Deze techniek wordt reeds geruime tijd toegepast in de urologie en dermatologie maar slechts weinig is geweten over behandeling in de buikholte. Alvorens we deze techniek in de klinische praktijk kunnen toepassen, is het belangrijk de werkzaamheid en veiligheid hiervan te kennen. Een van de cruciale factoren in de werkzaamheid van chemotherapie is het binnendringen van het geneesmiddel in de tumor. Verschillende parameters kunnen hierin een rol spelen en deze thesis tracht te achterhalen welke precies effect hebben op de het binnendringen van geneesmiddelen in het buikvlies bij EMDA. Dit doen we door gebruik te maken van een in vitro set up, fluorescerende nanopartikels die geneesmiddelen nabootsen en buikvliesstalen van varkens. Het uiteindelijke doel van dit onderzoek is het kunnen toepassen van EMDA bij toediening van geneesmiddelen bij buikvlieskanker. Zo kunnen we hopelijk zorgen voor een gerichte behandeling, minder bijwerkingen, een verlengde levensduur en een verbeterde levenskwaliteit van patiënten. Bovendien kan het onderzoek ook helpen in wetenschappelijke vooruitgang door meer kennis over EMDA, buikvlieskanker en de onderliggende biologische processen te vergaren. Deze wetenschappelijke vooruitgang kan niet alleen ten goede komen aan patiënten met buikvlieskanker, maar ook aan de bredere kankeronderzoeksgemeenschap. In het licht van deze bevindingen kunnen we hopelijk zorgen voor vooruitgang in de medische wetenschap en proberen een verschil te maken in de strijd tegen buikvlieskanker