In de literatuur en tussen de verschillende richtlijnen voor screening en detectie van depressie en angststoornissen tijdens de zwangerschap en na de bevalling bestaat er zekere discussie over de geschikte methode van screening. Enerzijds zijn er richtlijnen die aanraden om elke zwangere en bevallen vrouw te screenen, ook wel routinematige of universele screening genoemd, en anderzijds zijn er richtlijnen die aanraden enkel gericht te screenen bij vrouwen die al een zeker risicoprofiel hebben, ook wel case finding genoemd. Er zijn argumenten voor zowel het gericht als het routinematig screenen. Het grootste argument om gericht te screenen is dat een routinematige screening voor een groot aantal vals positieven zorgt. Dat zijn vrouwen die een positief screeningsresultaat hebben, maar bij verdere klinische beoordeling geen mentale stoornis blijken te hebben en dat zou zorgen voor onnodige overspoeling van de betrokken hulpverleners. Anderzijds is er omwille van de hoge prevalentie van depressie en angststoornissen, de ernstige gevolgen ervan op moeder en kind en de goede behandelbaarheid van deze stoornissen ook evidentie om routinematig te gaan screenen en mentale problemen zo vroeg mogelijk op te sporen. In het UZ Gent werkt men sinds enkele jaren met een geïntegreerd zorgpad waarbij op zestien weken risicofactoren voor mentale problemen worden bevraagd en op twintig weken zwangerschap en zes weken na de bevalling wordt gescreend naar depressie en angststoornissen. Indien nodig en als de vrouw dat wenst, kan er vervolgens intern doorverwezen worden voor psychologische en psychiatrische zorg. Vijf vroedvrouwen van de dienst verloskunde van het UZ Gent die deze screening afnemen, werden geïnterviewd om hun ervaring met het routinematig screenen van de zwangere en bevallen vrouwen te delen. Hieruit bleek dat zij over het algemeen de routinematige screening als een meerwaarde voor de zorg van de zwangere en bevallen vrouwen ervaren en het verder optimaliseren en gebruiken van dit protocol wenselijk is. Dit onderzoek kan gebruikt worden bij die optimalisering in kwestie, maar ook bij het opstellen van toekomstige richtlijnen van andere ziekenhuizen of medische instanties. De ervaring van de vroedvrouwen en de aangehaalde positieve en verbeterpunten kunnen daarbij in rekening gebracht worden.