Malnutritie is het gevolg van een gebrek aan inname of opname van voeding. Een kritisch zieke patiënt over-of ondervoeden kan schadelijk zijn en kan als gevolg hebben een verlengd opname op intensieve zorgen, een hogere mortaliteit en/of een lagere verblijf in het ziekenhuis. De energiebehoefte bij een patiënt kan worden bepaald op verschillende manieren. Het doel van deze studie was om het verschil in energiebehoefte te onderzoeken tussen het gebruik van indirecte calorimetrie en de Roza & Shizgal-formule. Daarnaast werd er nagegaan of bepaalde predictoren (geslacht, leeftijd, BMI en gerapporteerde diagnose) invloed hadden op het verschil tussen de twee bepalingsmethoden. Tot slot werd nagegaan of de eiwitinname voldeed aan de ESPEN-richtlijnen. Er werd gebruik gemaakt van een retrospectieve, descriptieve, cross-sectionele, monocentrische studie. Er werden 179 invasief beademde patiënten geïncludeerd die een volledige dosis eiwitrijke sondevoeding kregen toegediend. Er bleek dus wel degelijk een zeer significant verschil te zijn tussen de twee methoden. Patiënten met ernstige obesitas en morbide obesitas waren zeer significante voorspellers voor dit verschil evenals patiënten met een pneumonie of COVID-19 pneumonie. We konden dus vaststellen dat zowel een overschatting als een onderschatting van de energiebehoefte kan optreden bij een IZ-patiënt, wanneer de behoefte wordt bepaald met de Roza & Shizgal-formule. Er moet bijzondere aandacht zijn voor patiënten met een ernstige obesitas tot morbide obesitas en bovendien moet er aandacht zijn voor de energie-inname naast de sondevoeding, als propofol en glucose. Het toedienen van eiwitrijke sondevoeding kan er voor zorgen dat er voldoende eiwitinname is bij IZ-patiënten.