Startende verpleegkundigen hebben het vaak lastig bij de overgang van het studeren naar het werken. Ze hebben angst, stress, voelen zich onzeker en onvoldoende voorbereid om meteen de nieuwe rol van volwaardige verpleegkundige op zich te nemen. Daarom worden verschillende inscholingsprogramma’s aangeboden die hen ondersteunen gedurende deze overgang. Indien deze inscholing geen succes blijkt, is het mogelijk dat de startende verpleegkundige verandert van job of volledig stopt met de job als verpleegkundige. De gezondheidszorg kampt reeds met grote tekorten aan verpleegkundigen, dus deze uitval heeft erg nadelige gevolgen voor de samenleving. Om meer inzicht te krijgen in de ervaring van de begeleiders met deze programma’s, werd dit onderzoek opgezet. De ervaringen van vijftien begeleiders, tewerkgesteld in drie verschillende ziekenhuizen, werden onderzocht aan de hand van interviews. Zowel de mentoren (ondersteuningspersoon op de dienst) begeleidings- en hoofdverpleegkundigen werden bevraagd. De huidige inscholingsprogramma’s worden schematisch weergegeven, zoals te zien is in figuur 3. Over het algemeen hebben de begeleiders een positieve ervaring met de overgangprogramma’s voor startende verpleegkundigen. Volgens de begeleiders is het belangrijk om zich als startende verpleegkundige de eerste dagen en weken goed te voelen op de dienst. Daarnaast is het van groot belang om de eerste weken van dichtbij opgevolgd te worden door een vertrouwenspersoon, de mentor. Momenteel ervaren sommige begeleiders deze periode van opvolging als te kort, wat volgens hen deels te verklaren is door de personeelstekorten en werkdrukte op de dienst. Daarnaast heeft de startende verpleegkundige volgens de begeleiders nood aan structuur, kennis, opvolging en bijsturing. De vormingsdagen moeten vroeg genoeg worden ingepland, zodat de startende verpleegkundige voorbereid kan starten op de dienst. Het volledige inscholingstraject kan volgens hen meer op maat worden afgestemd aan de noden van de startende verpleegkundigen en de afdeling waar men begint te werken. Ten slotte dienen er vaste evaluatiemomenten georganiseerd te worden tussen de mentor en de startende verpleegkundige. Het zou beter zijn mocht de startende verpleegkundige betrokken worden bij de opmaak van deze programma’s.