De keuze om verpleegkundige te worden, werd vaak gezien als een roeping. Echter bleef het onduidelijk waarom iemand koos voor ondernemerschap in verpleegkunde. Dit onderzoek ging in op de betekenis en definitie van een verpleegkundige ondernemer en onderzocht welke moeilijkheden en bevorderende factoren verpleegkundigen die wilden ondernemen of reeds ondernomen hadden, ondervonden. Eerst werd een literatuurstudie uitgevoerd waarin verschillende relevante artikels met elkaar vergeleken werden om gelijkenissen en verschillen tussen de bevindingen van de artikels van elkaar te onderscheiden. Op basis van de uitkomst van die literatuurstudie werd een vragenlijst opgesteld die gebruikt werd tijdens de interviews van tien participanten die deelnamen aan dit onderzoek. Daarna werden de volledige interviews woord voor woord uitgetypt om vervolgens thema’s te linken aan die uitgeschreven tekst. Vanuit die thema’s werd een codeboom opgesteld. Dat is een oplijsting van de belangrijkste thema’s met daaronder de belangrijkste onderverdelingen en hoe die thema’s met elkaar verbonden zijn. Als volgt werd een model opgemaakt uit vijf fases dat het proces tot ondernemerschap in verpleegkunde schetste. In de eerste fase pré-ondernemerschap (1) moesten de eigenschappen en de triggers samen worden gezien. Triggers konden gezien worden als intenties om te willen ondernemen. Eigenschappen waren karakteristieken waaronder kritisch zijn, gedreven/gemotiveerd zijn, … . De combinatie van deze twee elementen leidde tot de overwegingsfase (2). In deze fase waren er dealbreakers en dealmakers die de keuze tot ondernemerschap positief of negatief konden beïnvloeden. De belangrijkste dealbreakers waren het financiële asprect, kennisgebrek en er alleen voor staan. De belangrijkste dealmakers waren het krijgen en grijpen van kansen, ervaring, er niet alleen voor staan en goede voorbereiding. Indien de dealbreakers sterker doorwogen, dan werd besloten om niet te ondernemen (3). Als de dealmakers sterker doorwogen dan werd de beslissing gemaakt om te ondernemen (4). In deze fase waren er belemmerende en ondersteunende factoren die invloed hadden op het ondernemerschap. Tijdens de ondernemersfase kon men ook falen of succes boeken (5). Dat leidde terug naar de overwegingsfase (2) waarin men na het falen opnieuw overwoog om te ondernemen of men dankzij het succes een nieuwe uitdaging kon aangaan. Alle fases gebeurden binnen een veilig vangnet. Dit hield in dat het veilig was om fouten te maken en te falen omdat men als verpleegkundige altijd kon rekenen op werk- en loonzekerheid binnen de zorgsector. Dit onderzoek benadrukt het belang van het aanmoedigen van een ondernemerscultuur in de zorgsector wat niet alleen zou bijdragen tot de bevordering van de professionaliteit van het verpleegkundig beroep, maar ook zorginnovatie zou aansporen en zo bijdraagt aan de verbetering van de gezondheidszorg.